Hoyrat Rüzgarlara Sırtımı Vermişken Gözlerini Buldum...

Bu bir aşk mektup`udur....
Sen gözlerinle hayatıma girmeden neler yasamadim ki..Attığım her adım gözlerimdeki ısığa sıkılan bir kurşundu sanki..Her kaldırımda yüzüme vurulan isyanlarım..Acılarımı derleyip agıtlar yakıp mutsuzluğun bestesini yaptım her akşamüstü...Kanadı kırılmış bir serçe gibi bir sıcak yürek aradim durdum kalabalıklardan..Annesini kaybetmis bir ceylanin cöllerde kendisini aradiği gibi sevgiyi aradım durdum seher vakitlerinde..Deniz yoktu yaşadıgım kentte...Ama ben hep denizden esecek bir rüzgarla gelecegini umut ediyordum sevginin ..Saatlere takıldıkça özlemlerim , yankılandı duvarlara aynı isyanlarım..Sevmeliydim..Ömrümü gözlerine defa edecek kadar sevecek bir yürekti aradığım..Yalancı baharlara kanıp güllerin dikenleri kanatti yüreğimi..Hep umutsuzluk hep acı sarmıştı benliğimi..Gözlerini aradım her bir kaldırımında acılarımı bilen bu şehrin ..Gelecektin baharlarda nice ciceklerde tenin kokusu , her yağmurda dudaklarının ıslaklığının olduğunu bildim..Karanlıklarda tükenir gibi oldu nefesim..

Acılarıma yenilmek üzereyken herseyi bırakıp hoyrat rüzgarlara sırtımı vermişken gözlerini buldum..Öyle güzeldi ki acılarımı icindeki yaşama sevinçlerinde unuttum...Evet aradığım buydu...Ölümüne sevebileceğim ve gözyaşlarımı gülüşlerinde kurutabilecegim sevdigim gelmisti yüregimin kıyılarına..Artık yaşamayı seviyordum..Ağıt yakan dillerimde mutluluk güfteleri vardı..Dilimden dökülen her kelimede adın vardı..Senin adının olmadığı cümlem yetim kalırdı..Ve senin gözlerinin olmadığı gece kurak olurdu..Seni seviyorum ..Yaşamayı yeniden sevdirdin..Acılarımı senin mutluluklarına unutuyorum..Ve yaşamayı gözlerinde ögreniyorum..Yaşamayı gülüşlerinde seviyorum..Her nefesim gözlerine içine sevdamın ateşini bırakıyor...Gözlerinde yaşıyorum ben..

Alıntıdır