byartist
Üye
Mesaj Sayısı : 78
Yaş : 29
Nerden : Kocaeli
Ruh Hali : 
Kayıt tarihi : 21/01/09
 |  Konu: Sevdim İşte Ötesi Yok  Çarş. Ocak 21, 2009 9:28 pm | |
| Böyle sevdim seni... Ben
seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp , geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde
olmalıydın, orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek,
ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin
artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de ugurlama. O yüregin
gerçek sahibiydin. Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim
baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf
kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı
sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz
düşünemedim. Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da...
Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın
sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni
düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni
öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüsün ne
demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle... Her
şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve asamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim. Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül
ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir
tek sen girebilirdin. Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni.
Durusunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını,
kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim
suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini,
korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak
kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı. Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım,
büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen
ölmezliğin ta kendisiydin.Sevdim işte ötesi yok... | |
|
